-interview door Axel Van der Borght-

Bart Bellon leerde ik destijds kennen als de stem en drijvende kracht van de verschillende ‘Dances with Malinois’-video’s in Hoboken.

Over Bart werd reeds veel geschreven, maar het spreekwoord 'naast iedere sterke man, staat een sterke vrouw' wijst naar zijn vrouw Michael. Met deze Amerikaanse Michael vond Bart een zielsgenote die erg houdt van zijn high drive, om in africhtingstermen te blijven.

Michael en Bart hebben al heel wat afgereisd om hun ervaring, know how, skills en visie op de africhting te delen door het geven van seminars en hun eigen Silver en Gold School. Tezamen zijn ze een sterk ‘product’, wat zich heeft vertaald in hun NePoPo® trainingsmethode.

Ik arriveer bij het huis van de Bellons aan de rand van het drukke Antwerpen waar ik door beiden welkom word geheten.

Michael, jij komt uit de USA. Hoe heb jij Bart leren kennen? 

Michael: " Ik zat destijds al in de 'dogbusiness'. Een vriend van mij had een video van Bart gezien en raakte zeer enthousiast. We zijn korte tijd later toen naar Virginia gereisd waar een seminar van Bart plaatsvond.

De avond voor het seminar arriveerde een onbekende man en complimenteerde mij met mijn uitgeruste Mercedes Sprinter. Ik was redelijk ongeïnteresseerd en kortaf tegen hem. Hij vroeg me of ik ook naar het Bart Bellon seminar ging, wat ik bevestigde. Wist ik veel dat het Bart zelf was die me had aangesproken...

Na de eerste seminardag kwam ik Bart weer tegen en hadden we ons eerste gesprek over honden trainen. Het was misschien niet direct liefde op het eerste zicht maar na dat gesprek was ik direct verkocht. Het klikte tussen ons.

Dat is 10 jaar geleden en kijk hoe het is gelopen…"

Hoe zou jij -als echtgenote- Bart beschrijven als mens en als hondentrainer?

Michael: "Ik kan Bart eigenlijk met één woord typeren: dynamisch. Maar hij is ook heel open, hij spreekt graag, hij entertaint graag, hij weet veel… Hij is zeer intelligent.

Nu meer dan vroeger besef ik, en durf ik het ook te zeggen, dat hij waarschijnlijk de beste hondentrainer ter wereld is. Zijn specialiteit is de ‘finishing touch’. Er zijn uiteraard heel veel sterke trainers, ongetwijfeld, maar Bart kan uit elke hond nog die 5% extra halen. Wat Bart kan vind ik onvoorstelbaar".

Bart, ik heb altijd wel het gevoel gehad dat jij erg ondernemend bent maar samen met Michael lijkt het er op dat je een versnelling hoger bent geschakeld. Klopt dat?

Bart: "Ja, dat is een gevolg van de synergie tussen Michael en mij, we matchen’.

Stil staan is achteruit gaan. Dus dat kan ik niet. Met Michael vond ik iemand die mijn tempo kon volgen en een bondgenoot met meer zakelijk instinct. Zet twee Barten samen, het zou niet werken en twee Michaels wordt ook niks. Eén Bart en één Michael is de perfecte mix. Wij vullen elkaar aan".

Was het ooit een optie dat Bart met jou in de States zou wonen en werken? Of was het van begin af aan duidelijk dat jij naar België zou komen?

Michael: "Ja, dat was eigenlijk ons plan. Maar een Green Card krijgen is niet eenvoudig. Het is veel gemakkelijker om als illegaal in de USA te leven dan een Green Card te krijgen. Zelfs ondanks het feit dat Bart en ik getrouwd zijn. Het kost enorm veel geld. We zouden graag onze zaken vanuit Amerika doen maar we hebben het dus ondertussen uit ons hoofd gezet".

Michael, hoe lang woon je nu in België? En wat vind je het vreemdste in onze land?

Michael: "Ik ben nu al goed gewend in België. Sinds we het bedrijf Martin System® runnen word ik wel geconfronteerd met de Belgische regelgeving. Dit is toch zeer anders dan in de USA. In de USA heb ik de indruk dat de wetten er zijn om mensen te straffen op het moment ze iets verkeerds gedaan hebben. In België heb ik de de indruk dat de wetten vooral trachten te voorkomen. Men probeert meer preventief te zijn.

En (lachend) …. oh ja, ik ben gek van steak met kaas maar Bart (en de Belgen) vinden dat een onmogelijke combinatie". 

Was het in de sterren geschreven dat honden trainen jullie beroep zou worden?

Bart: "Ik heb een opleiding genoten als sportleerkracht maar ik wou toen niet de beste vriend zijn van de kinderen. Ik deed wel mijn uiterste best om de kinderen iets aan te leren.

Dat heb ik ook met honden. Het mag vreemd klinken maar ik hou niet van honden, ik hou er wel enorm van om honden te trainen. Michael daarentegen houdt wel erg van honden.

Het succes dat we vandaag hebben heeft eigenlijk ook te maken met ons talent om te entertainen om zodoende de deelnemers te kunnen inspireren".

Waarom spreekt hondentraining je dan zo aan?

Bart: "Dat weet ik helemaal niet zo goed. Die vraag stel ik ook regelmatig aan de leerlingen van onze school. Als kind was ik al zot van de Mechelse herder. Ook dat gegeven kan ik nog

steeds niet verklaren. Mijn eerste Mechelse herder was een teefje, maar ik werd ‘in het zak gezet’, bedot met andere woorden. Dat had ik al snel door. Ik kon daar geen vrede mee hebben. Ik wou ‘nen echten’. Bij ons thuis bestond het principe dat elke hond bleef tot hij stierf. Maar dat was zonder mij gerekend. Ik besefte dat ik met dat teefje niet kon bereiken wat ik mijn hoofd had…"

Michael, heb jij altijd al gewerkt in de hondenwereld in de USA? 

Michael: "Na mijn studies ben ik in de petdog business verzeild. Daar kan je in de USA goed je brood mee verdienen. De gehoorzaamheidsclubs zoals die hier in bijna elk dorp bestaan  zijn niet te vinden in de USA. Rijke mensen betalen daar veel geld om hun hond te trainen. Ik heb ook lang 2 jobs gedaan. Ik startte heel vroeg ’s morgens in een health center en in de namiddag had ik mijn eigen dogbusiness. Op een gegeven moment stelde ik vast dat ik meer verdiende als ik exclusief honden zou trainen. Pas op, ik werkte vervolgens meer uren dan toen ik die twee jobs samen deed. Maar ik verdiende wel beter. Met pakwerk ben ik pas in 2005 gestart. De eerste Mechelaar die in de USA zag, was bij het pakwerk en deze zag er heel anders uit dan de Mechelaars die ik achteraf in België leerde kennen".

De juiste voeding voor de honden vind je belangrijk?

Michael: "Inderdaad, dat is de basis van alles. Doordat onze hond dagelijks in the picture staan is het van cruciaal belang dat deze in een goede conditie verkeert. Bij topsporters vindt iedereen het normaal dat ze niet elke dag pizza eten maar op hun voeding letten om te kunnen presteren, voor honden is dit niet anders! Enkel met compleet uitgebalanceerde, kwalitatieve diepvriesvoeding kan je de top bereiken. Wij geven onze honden steevast DUCK Natuurvoeding. NePoPo® is onze trainingsmethode maar er komt dus nog heel wat meer bij kijken. Goede voeding gaat hand in hand met NePoPo®".

Kan je hondensport in de States vergelijken met België?

Michael: "Nee, clubs zoals in België kennen wij in de USA vrijwel niet. Men traint ofwel zijn hond zelf of men gaat naar een privétrainer. Rijke mensen laten hun honden trainen. In USA betaal je meer voor één uur training dan hier in België voor lidgeld voor een heel jaar. In België is het beroep van private hondentrainer eerder uitzonderlijk. In de USA is dat een job als een ander en helemaal niet ongewoon".

Bart: Toen ik een kind was waren er werkelijk tientallen hondenclubs in mijn directe omgeving. Zo zal het nooit meer zijn".

Ik weet dat NePoPo® voor Negatief Positief Positief staat, maar kan je ons een korte uitleg geven?

Bart: "NePoPo® is een afkorting van negatief - positief - positief. 

Het is een compleet systeem dat de communicatie tussen hond en begeleider efficiënt maakt omdat de hond zich niet er tegen verzet maar zijn voordeel begrijpt!! Het maakt van de honden ook “denkers” ipv “volgers”. Resultaat is absoluut een zelfverezekerde hond die werkt op commando met hart en ziel. In NePoPo® heb je het beste van twee werelden: de positieve aanpak en de ‘old school’. Let wel, ik zei het beste van deze werelden. Het systeem is een balans tussen motivatie en concentratie".

Jullie hebben Martin System® overgenomen. Kregen jullie die kans of zijn jullie zelf met het idee gekomen ?

Michael: "In oktober 2017 werden we uitgenodigd op een groot feest van de firma Martin System® in Val-Saint-Lambert. Er werd ons gevraagd om een demo te verzorgen op het feest. Na die demo kwam iemand op ons af met de rechtreekse vraag of we interesse hadden om het bedrijf over te nemen. Die man was door de rechtbank aangesteld als de vervangende zaakvoerder voor de zieke Charles Martin. Het was de familie zelf die ons als de ideale overnemers zag. Diezelfde avond zijn we dan zakelijk gaan eten en kregen we te horen dat er niet veel tijd was om na te denken. In die tijd was de e-collar Chameleon in volle ontwikkeling en we hadden er zelf ook al veel ingestoken. We hadden dus veel te verliezen. Eigenlijk hebben we dus ja gezegd uit noodzaak, om te overleven. Overname is uiteindelijk gebeurd op  04/04/2018. We zijn erg blij dat we die grote stap hebben gewaagd! Het was en is hard en vooral veel werken. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad omdat het onze wereld niet was. We waren eigenlijk twee hondentrainers in de wereld van gehaaide zakenmensen. Maar we hebben ons goed laten begeleiden en kunnen rekenen op een sterk team. We zijn nu de eerste hondentrainers ter wereld die tevens een eigen E-collar bedrijf leiden".

Hoe hebben jullie het georganiseerd om ‘Martins Systems’ en ‘The Bart Bellon Company’ te leiden?

Michael: "Bart en ik werken heel nauw samen. We rijden vrijwel elke dag, elk met de wagen, heel vroeg in de morgen naar het bedrijf in Luik. Dat is een enkele rit van 130 kilometer.

Daarvoor staan we dus elke dag zeer vroeg op. En als we thuis komen is het werk echt nog niet gedaan".

Hebben jullie dan nog steeds de ambitie om zo veel te reizen en seminars te geven over heel de wereld?

Michael: "Neen, we willen zelfs geen seminars meer geven. We geloven sterk in onze Silver en Gold Schools en hebben daar onze handen mee vol en een agenda die propvol zit. De seminars waren heel leuk om te doen en de deelnemers waren zeer enthousiast. Maar het  blijft een show, je kan eraan deelnemen, maar dat wil niet zeggen dat je het begrepen hebt. De NePoPo® schools geven ons veel meer voldoening. Deze sluiten volledig aan bij onze visie. Tijdens die schoolweek dompelen we de deelnemers helemaal onder. Tijdens een seminar van 2 dagen of zelfs een school van één week is het onmogelijk om alles te coveren wat wij tijdens onze loopbaan hebben geleerd. Na een week NePoPo® Silver School moeten ze wel in staat zijn om onze denkwijze te begrijpen en hiermee zelf aan de slag te gaan. Elke school eindigt met een uitgebreid examen. Alle leerlingen moeten minimum 90% halen of ze krijgen geen diploma. Indien ze minder dan 90% scoren krijgen ze wel de kans om kosteloos te herkansen. Vergeet niet dat geen enkele hond en geen enkele situtatie hetzelfde is, je kan dus niet vraag en antwoord van buiten gaan leren om te slagen. Je moet de methode beheersen. Na de theoretische NePoPo® Zilver (als 90% werd gehaald) kom je in aanmerking voor een week NePoPo® Goud (hands On dogs)".

Jullie hebben veel gereisd in de hondensportwereld, hoe moet België evolueren om beter te worden?

Bart: "Ik ga nu heel streng zijn. Waarom zijn wij zo goed in het NVBK? Simpel, omdat we het enige land zijn dat NVBK doet. Vergelijk het met American Football in de USA. Waarom zijn zij er zo goed in? Om diezelfde reden. We moeten ons in België zelf in vraag durven te stellen. Zoals het vroeger ging is gepasseerd. Wie is er succesvol in de hondensport? Mensen die tijd hebben. Willen we opnieuw succesvol zijn dan zullen we meer professioneel te werken moeten gaan. Zelfs in het IGP waar we ooit zoveel kampioenen telden, is het momenteel huilen met de pet op".

Waar zijn jullie het meeste trots op ? 

Bart: "Wij zijn trots dat wij Martin System® in een succesverhaal hebben omgetoverd. Maar ook dat de NePoPo® School wereldwijd een quality brand geworden is; een lyfe style; een cult waar studenten passie en verbondenheid vinden in een exclusieve ideologie waar ze trots op zijn en die ze willen delen. Misschien zijn we het meest trots dat wij nog steeds gelukkig samen zijn ondanks de stormzee die wij bevaren hebben".

Mama Bellon

Onlangs was de mama van Bart op de club en zag haar zoon werken in het kostuum. De mama heeft de ziekte van Alzheimer. Ze vroeg aan Michael of haar zoon wel oké was waarop  Michael haar schoonmoeder geruststelde. Op het eind van de training vond Bart het leuk om zich op de grond te laten vallen terwijl de hond beet en riep hij als grap ‘mama help!’. Waarna  mama direct opstond en riep: ‘Bartje, ik kom!’.

Michael en Bart moesten hartelijk lachen om dit grappige maar ook ontroerend tafereel.